دوره زندان يك ساله عمادالدين باقي رسما پايان يافت. باقي از فعالان سرشناس حقوق بشر در ايران و پژوهشگر ونويسنده اي است كه 27 كتاب و مجموعه مقاله در كارنامه 30ساله نويسندگي اش دارد و برخي كتاب هاي او به زبان عربي ترجمه و در كشورهاي عربي منتشر شده يا در دست انتشار هستند.او بيش از 25 سال است براي مطبوعات قلم زده و سردبيري برخي نشريات را نيز برعهده داشته است و در سال جاري به عنوان روزنامه نگار بين المللي سال2008 از سوي بنياد مطبوعات بريتانيا برگزيده شد و پيش از آن نيز دو جايزه بين المللي حقوق بشر را دريافت كرده بود. باقي كه نزديك به 3سال زندان بخاطر مقالاتي در مطبوعات اصلاح طلب درباره موضوع اعدام و قصاص و قتل هاي زنجيره اي را در سابقه خود داشت مجددا در22مهر ماه سال گذشته در جريان بازپرسي از پرونده انجمن دفاع از حقوق زندانيان- كه باقي موسس و رئيس سابق آن بود- ناگهان با اجراي حكم قبلي يك سال حبس درمورد برخي از مقالاتش در مطبوعات در سال 1378 و 1379 بازداشت و روانه يكي از سلول هاي بازداشتگاه 209 امنيتي وزارت اطلاعات شد. وي به نگهداري اش در ايزوله كامل اعتراض كرد و به دليل دو حمله پي در پي در سلول به بيمارستان و از آنجا به بند عمومي منتقل شدسپس به وي مرخصي استعلاجي داده شد. در همين دوره مرخصي استعلاجي اما باقي 5باربراي پرونده هاي مختلف به دادگاه رفت و دوباره به زندان بازگشت. در دوماه پاياني حبس خود عليرغم نظر پزشكان مبني بر دور نگهداشتن وي از محيط استرس و همچنين در حالي كه بهداري زندان در حال اعزام وي به بيمارستان قلب بود ناگهان براي دومين بار به يكي از سلول هاي بسته بازداشتگاه 209 منتقل شد كه اعتراضاتي را در داخل و خارج برانگيخت. انتشار نامه همسر او خطاب به رئيس قوه قضاييه كه در آن به 24 مورد محدوديت هاي ايجاد شده عليه باقي در سالهاي اخير اشاره كرده بود انعكاس وسيعي يافت. يكي از موارد24 گانه مورد اشاره 55بار رفتن باقي به دادگاه بود كه در صورت افزودن تعداد محاكمات و احضارهاي خانواده او و بازجويي هاي داخل زندان به 77 مورد مي رسد. در دور جديد انتقال به 209به دليل اينكه قانون حقوق شهروندي زدن چشم بند را ممنوع كرده است و در نتيجه امتناع باقي از زدن چشم بند ، به مدت 4 روز امكان خروج از سلول براي استفاده از دستشويي به او داده نشد و دچار مشكلاتي از ناحيه كليه و مثانه گرديد. در مدت 20روز نگهداري در آنجا و در شرايطي كه به دليل محدوديت هاي ناشي از نزدن چشم بند ناچار از امساك در غذا خوردن بود و دو بار دچار حمله شد مجددا به بند عمومي انتقال يافت. اين بار به دليل حاد شدن مشكل ديسك كمر درد عصب سياتيك در بند عمومي تحت فيزيوتراپي قرار گرفت و در حالي كه 3 هفته با پايان حبس او باقيمانده بود به مرخصي ده روزه اعزام شد ولي با پيگيري هاي انجام شده ،اين مرخصي تا 17 مهركه طبق تقويم زندان زمان پايان حبس او بود تمديد گرديد.
از 3 هفته پيش كه باقي به مرخصي آمد به توصيه پزشكان در حال استراحت مطلق در خانه بود به نحوي كه چون به دليل فاصله مهره هاي ستون فقرات و فشار ديسك كمر قادر به نشستن نبود و بايد به صورت خوابيده يا ايستاده در زماني محدود دفاع مي كرد دادگاه او در14 مهر با ارائه گواهي پزشكي مستند به عكس هاي MRI به تاخير افتاد. باقي دو دادگاه ديگر در پيش دارد كه يكي از آنها مربوط به پرونده سه سال زندان براي او و همسر و دخترش است كه دادگاه تجديد نظر آنها را تبرئه كرد و سخنگوي قوه قضاييه اين رأي را قطعي اعلام كرده بود اما با اعمال ماده 18 توسط برخي ديگر از مقامات قضايي ، اين پرونده به شعبه همعرض براي محاكمه مجدد فرستاده شده است. پرونده ديگر مربوط به فعاليت هاي انجمن دفاع از حقوق زندانيان است كه نخستين جلسه محاكمه آن در خرداد ماه سال جاري در ايام مرخصي درماني او برگزار گرديد و جلسه بعدي در اواخر آبان ماه خواهد بود.
|