پدرام الوندی :
بنیاد جوایز مطبوعاتی بریتانیا که هر سال سه‌شنبه هشتم مارس در هتل گورونر لندن، بهترین‌های سال مطبوعات بریتانیا را انتخاب می‌کند، امسال برای نخستین بار در تاریخ این جوایز یک روزنامه‌نگار غیربریتانیایی را نیز به لیست برندگان خود افزود و جایزه روزنامه‌نگار بین‌المللی سال را به عمادالدین باقی، روزنامه‌نگار و فعال حقوق‌بشر ایرانی اهدا کرد. عمادالدین باقی دردوره شکوفایی مطبوعات اصلاح‌طلب ایران، درشورای سردبیری روزنامه‌های منتقدی چون خرداد و فتح حضور داشت و آخرین فعالیت مطبوعاتی وی روزنامه جمهوریت بود که پس از شش ماه پیش‌تولید، تنها کمتر از دوهفته از آغاز انتشار با فشارهای پشت‌پرده مجبور به توقف فعالیت شد. همانگونه که در گزارش مطبوعات بریتانیا نیز انتشار یافته است دلیل اصلی برخورد با روزنامه جمهوریت حضور عمادالدین باقی به عنوان سردبیر و همچنین مشی این روزنامه در پوشش اخبار حقوق‌بشری بود. عمادالدین باقی نتوانست برای دریافت جایزه‌اش در مراسمی که بیستم فروردین‌ماه در لندن برگزارشد حصور یابد، وی علاوه بر اینکه در حبسی یکساله به جرم «اقدام علیه امنیت ملی» به سر می‌برد، همچنین از سه سال قبل از سوی مقامات امنیتی ایران، ممنوع‌الخروج شده است؛ به همین دلیل نماینده‌ای از سوی عفوبین‌الملل جایزه آقای باقی را دریافت کرد.
پیام باقی
عمادالدین باقی علاوه بر پیام تلفنی، به صورت مکتوب نیز پیامی برای نشست بنیاد جوایز مطبوعاتی بریتانیا اراسل کرد. متن پیام به نقل از سایت آقای باقی به شرح ذیل است: من از راهي دور و با دلي نزديك به همه روزنامه‌نگاران مدافع آزادي بيان در جهان درود مي‌فرستم. از شما ديده‌بانان هوشيار آزادي مطبوعات (انجمن روزنامه نگاران خارجي كه مرا نامزد كرده و هيات داوري British Press Awards )كه مرا انتخاب كرديد واين افتخار بزرگ را نصيبم ساختيد سپاسگزاري مي‌كنم. از همراهانم در عفو بين‌الملل- اين شكل مجسم وجدان جهاني بشر- به ويژه آقاي دروري دايك كه پذيرفتند به جاي من در مراسم حضور يابند نيز سپاسگزارم. رسانه‌ها همواره نردبان رشد آگاهي و شخصيت و اخلاق و پيشرفت‌هاي علمي در جهان بوده و تفكيك قواي منتسكيو را تعالي بخشيده و در مقام ركن چهارم، آن را تكميل ساخته‌اند. من از سرزميني با شما سخن مي‌گويم كه با وجود تاريخ يكصد و پنجاه سال تلاش براي آزادي و دموكراسي هنوز طعم تلخ توقيف مطبوعات را در كام خويش مي‌چشد و در ده سال اخير حدود يكصد و پنجاه نشريه توقيف شده‌اند در حالي كه اغلب آنها هيچ خصومتي با نظام جمهوري اسلامي ايران نداشته و در نهايت منتقداني مستقل واصلاح طلب بوده‌اند. از سرزميني با تمدن كهنسال با شما سخن مي‌گويم كه متاسفانه امروز برخي، تئوري بقاي اصلح داروين را به تئوري فناي اصلح تبديل كرده‌اند و بسياري از نشريات به محض اينكه به بلوغ حرفه‌اي خود نزديك شده و اثر گذار شده‌اند به محاق رفته‌اند گويا به ميزاني كه نشريه‌اي تيراژ و مخاطبش افزايش مي‌يابد و قوي‌تر مي‌شود شانس بقايش كمتر مي‌شود. من از سرزميني با شما سخن مي‌گويم كه مطبوعات از جايگاه نهاد مدني فروكاسته مي‌شوند و به مثابه نهادي صرفا سياسي قلمداد مي‌شوند و قدرتمندان بجاي فرهيختگان و نهاد صنفي مطبوعات و حاكمان بجاي شهروندان درباره سرنوشت مطبوعات تصميم‌گيري مي‌كنند. من از سرزميني با شما سخن مي‌گويم كه بارها با چشمان خويش، چشمان اشكبار روزنامه‌نگاراني را ديده‌ام كه با توقيف نشريه‌شان عواطف و معيشت‌شان با بحران روبرو شده است واين پرسش را با خود زمزمه مي‌كنند كه آيا اگر در يك كارخانه يا سازمان، فرضا فردي مرتكب جرم يا خطايي شد، كارخانه را تعطيل و جمعيت و نهادي را ويران مي‌كنند؟ در حالي كه بسياري از مطبوعات و يا نويسندگان آنها پيش از احراز جرم يا دادرسي عادلانه توقيف شده‌اند. من از سرزميني با شما سخن مي گويم كه اگرچه صد سال از تاسيس اولين نهاد دموكراتيك-پارلمان-در آن مي گذرد اما صدسال هم از قتل اولين شهيد مطبوعاتش مي‌گذرد.اگر امروز همانگونه كه ياد صدسالگي انقلاب مشروطيت را گرامي مي‌دارند ياد صدسالگي اولين شهيد مطبوعات را نيز گرامي مي‌داشتند حافظه تاريخي ايرانيان چنين دچار فراموشي نمي‌شد. در سال 1378 نوشتم تعطيل هر روزنامه همچون يك قتل است و بايد كنگره «بزرگداشت جمعي» روزنامه‌هاي تعطيل شده و مراسم سالمرگ آنها را برگزاركرد و با ساخت كالاها و بناهاي يادبود براي آنها، زشتي جنگ با مطبوعات را نمايان‌تر ساخت و امروز مي‌گويم همانطور كه بسياري از كشورها براي شهداي جنگ‌هاي ملي و آزاديبخش، بناهاي يادبود مي‌سازند و نام قربانيان را بر آن حك مي كنند روزنامه‌نگاران جهان بايد براي مطبوعات توقيف شده و قربانيان مطبوعات در جهان، بناي يادبودي برپاكنند تا تاريخ فراموش نكند، تا تاريخ فراموش نشود. اكنون به عنوان منتخب شما اينگونه خود را التيام مي‌بخشم كه نه تنها روزنامه‌نگاران و نويسندگان ايراني كه روزنامه‌نگاران و طلايه‌داران آزادي بيان در جهان نيز در فكر آنند كه مطبوعات قرباني شده درراه معرفت وگردش آزاد اطلاعات از ياد نروند. سخن خويش را با مصرع اول و آخرشعر روشنفكر و روزنامه‌نگار بزرگ ايراني علي‌اكبر دهخدا به پايان مي‌برم كه صدسال پيش در سوگ صوراسرافيل، اولين شهيد مطبوعات ايران، كه به تيغ استبداد به دار آويخته شد سروده است : اي مرغ سحر چو اين شب تار بگذشت زسر سياه كاري ياد آر زشمع مرده ياد آر با تشكر مجدد از British Press Awards وآرزوي جهاني سرشار از صلح،مدارا و آزادي بيان عمادالدين باقي
فرآیند داوری
بیش از یکصد روزنامه‌نگار فرآیند داوری این جوایز را برعهده دارند. سردبیر هر روزنامه ملی در بریتانیا دو روزنامه‌نگار ارشد را برای داوری به بنیاد معرفی می‌کند. سایر داوران نیز از میان چهره‌های مستقل مطبوعات بریتانیا،روزنامه‌نگاران محلی و همچنین سردبیران مجلات معتبر بریتانیا انتخاب می‌شوند. به گفته سردبیر پرس‌گزت داوران این جشنواره تمام تلاش خود را به کار می‌برند تا انصاف، استقلال و شفافیت را در اعلام برگزیدگان به کاربرند. نامزدهای دریافت جوایز پیشتر از سوی چهره‌های مختلف به هیات داوران این بنیاد معرفی شده و سپس مورد قضاوت و بررسی قرار می‌گیرند. لیست کامل برگزیدگان امسال را می‌توان در این آدرس مشاهده کرد.
منبع: رسانک
Subscribe to:
Comment Feed (RSS)
|